Из уст молодых специалистов

Учитель истории Воробей Н.В.:

У каждого человека есть список своих ожиданий и страхов от первого места работы, но не всегда он совпадает с реальностью. В начале своего профессионального пути я испытала смешанные чувства: страх, переживание и радость. Но мне повезло с коллегами: коллектив молодой, все друг другу помогают, никто и никогда не отказывает в помощи. Работа с детьми оказалась очень увлекательной, но ее нельзя назвать простой. Тем не менее, дети дают стимул делать свою работу лучше, открывая в себе новые способности и возможности.

Настаўнік беларускай мовы і літаратуры Кіндзер А.А.:

І вось настаў той дзень, калі я пераступіла парог установы адукацыі ў якасці настаўніка беларускай мовы і літаратуры. І тут я адчула, што не памылілася з абранай прафесіяй. Безумоўна, было боязна. Гэта быў першы крок у прафесію. Паўставала шмат пытанняў у галаве аб тым, як мяне прымуць, як будуць адносіцца, як я буду паводзіць сябе з дзецьмі, з чаго пачаць, за што брацца?.. Нават смешна цяпер, калі ўспамінаеш усё гэта. І зараз магу сказаць на ўсе 100%, што турбавацца не трэба было. Сустрэлі мяне ва ўстанове вельмі добра. Заўсёды, калі мне трэба была дапамога, мне давалі адказы на мае пытанні. У нашым калектыве я адчуваю сябе нараўных з усімі настаўнікамі. Ніколі не было адчування таго, што вопытныя настаўнікі глядзяць на цябе з вышыні. Не, я адчуваю сябе вельмі камфортна, адчуваю падтрымку. Менавіта тут раскрыліся мае розныя здольнасці, пра якія я нават і не здагадвалася. Працаваць з дзецьмі – гэта не толькі вялікае шчасце, але і вялікая адказнасць. Менавіта дзеці, толькі яны ўмеюць бескарысліва любіць і сваёй любоўю акрыляць, натхняць і ўсяляць упэўненасць. Толькі дзеці могуць сказаць табе шчыра, што ім падабаецца, а што не. Я ўвесь час чакаю зносін з імі. Менавіта цяпер я злавіла сябе на думцы, што мне, безумоўна, сумна без маіх вучняў, калі мы доўгі час не сустракаемся. Усё, што я раблю, толькі для іх! Іх зносіны і ўвага прыносяць велізарнае задавальненне і радасць, таму што я адчуваю, што патрэбна ім, яны патрэбныя мне. І ў такіх адносінах, як мне здаецца, заключаецца шчасце любога настаўніка.

Учитель начальных классов Бабич Е.А.:

У каждого человека есть совой путь, который он выбирает и идет по нему всю жизнь. Вопрос о выборе своей будущей профессии не стоял передо мной уже с 9-го класса. Позади поступление, учеба в университете, государственные экзамены, распределение. И вот…. Я - учитель начальных классов. Иногда не совсем просто даже себе самой ответить, почему я остановилась на выборе этой профессии. Наверное, это было предопределено! Обучаясь в начальной школе, я часто играла с младшей сестрой, знакомя ее с буквами и цифрами. Получается, что не только я выбрала эту профессию, но и она меня. Заходя в класс, слыша детский смех, видя горящие глаза своих учеников, полные желания и стремления к новым знаниям, я с твердой уверенностью могу сказать, что мой выбор был не совсем случаен, и я ни на минуту не пожалела о нём.