Иосиф Антонович Гошкевич родился в 1814 (по другим источникам — 1815) году в семье небогатого священника Антона Ивановича Гошкевича, служившего в одном из приходов близ Минска.
После окончания семинарии в 1835 году Иосиф Гошкевич поступил в Санкт-Петербургскую Духовную Академию, которую он закончил в 1839 году со степенью кандидата богословия за сочинение «Историческое обозрение Таинства покаяния». По решению Святейшего Синода от 29 августа 1839 года Иосиф Антонович зачислен в Российскую духовную миссию в Китае (1839 — 1848).
После возвращения из Китая как редкого по тем временам знатока восточных языков, И.А. Гошкевича пригласили на службу чиновником особых поручений в Азиатский департамент в Министерство иностранных дел.
В 1852 году И.А. Гошкевич был прикомандирован к начальнику экспедиции к берегам Японии вице-адмиралу Е.В. Путятину драгоманом, т.е. переводчиком и советником. В 1852 году Путятин взял И.А. Гошкевича переводчиком на фрегат «Паллада», направлявшийся в Японию. При участии И.А. Гошкевича был подписан договор между Россией и Японией.
И.А. Гошкевич вернулся в Санкт-Петербург в мае 1856 года, где получил медаль темной бронзы на Андреевской ленте «В память войны 1853-1856 гг.», а 16 октября 1857 года он был награжден орденом св. Анны 2-й степени с короною и одновременно 500 руб. серебром. А также получил «знак отличия беспорочной службы за XV лет» [10].
21 декабря 1857 года И.А. Гошкевич назначается Российским императорским консулом в Японии.
С 1858-го по 1865 год И.А. Гошкевич является консулом Российской империи в Японии и находится в г. Хакодате.
В 1865 году первый российский консул в Японии возвращается в Петербург. Два года прослужил И.А. Гошкевич в Азиатском департаменте Министерства иностранных дел в чине коллежского советника (соответствовавшего в Табели о рангах высокому IV классу), затем по состоянию здоровья вышел в отставку. Купил небольшую усадьбу «Мали» под Вильно (ныне Островецкий район Гродненской области), где и провел последние годы жизни, где занялся работой над книгой «О корнях японского языка».
В 1871 году И.А. Гошкевич с женой были утверждены в потомственном дворянстве. В 1872 году у них родился сын Иосиф (стал почётным мировым судьёй Виленского округа, автор книги «Статистические сведения по крестьянскому землеустройству Виленской губернии»)
Скончался Иосиф Антонович Гошкевич 5 октября 1875 года. В 1899 году в Вильно был опубликован его труд «О корнях японского языка».
Іосіф Антонавіч Гашкевіч
Іосіф Антонавіч Гошкевич нарадзіўся ў 1814 г. (па іншых крыніцах — 1815) годзе ў сям'і небагатага святара Антона Іванавіча Гошкевича, які служыў у адным з прыходаў блізу Мінска.
Пасля заканчэння семінарыі ў 1835 годзе Іосіф Гошкевич паступіў у Санкт-Пецярбургскую Духоўную Акадэмію, якую ён скончыў ў 1839 годзе са ступенню кандыдата багаслоўя за сачыненне «Гістарычны агляд Таінства пакаяння». Па рашэнні Свяцейшага Сінода ад 29 жніўня 1839 года Іосіф Антонавіч залічаны ў Расійскую духоўную місію ў Кітаі (1839 — 1848).
Пасля вяртання з Кітая як рэдкага па тых часах знаўцы ўсходніх моў, і. А. Гашкевіча запрасілі на службу чыноўнікам асаблівых даручэнняў у Азіяцкі дэпартамент у Міністэрства замежных спраў.
У 1852 годзе і. А. Гашкевіч быў прыкамандзіраваны да начальніка экспедыцыі да берагоў Японіі віцэ-адміралу Е. В. Пуцяціну драгаманам, г.зн. перакладчыкам і дарадцам. У 1852 годзе Путятин ўзяў І. А. Гошкевича перакладчыкам на фрэгат «Палада», які накіроўваўся ў Японію. Пры ўдзеле І. А. Гошкевича быў падпісаны дагавор паміж Расіяй і Японіяй.
І. А. Гашкевіч вярнуўся ў Санкт-Пецярбург у траўні 1856 года, дзе атрымаў медаль цёмнай бронзы на Андрэеўскай стужцы " у памяць вайны 1853-1856 гг.", а 16 кастрычніка 1857 года ён быў узнагароджаны ордэнам Св. Ганны 2-й ступені з каронай і адначасова 500 руб. срэбрам. А таксама атрымаў «знак адрознення бездакорнай службы за XV гадоў» [10].
21 снежня 1857 года І. А. Гошкевич прызначаецца Расійскім імператарскім консулам у Японіі.
З 1858-га па 1865 год і. А. Гашкевіч з'яўляецца консулам Расійскай імперыі ў Японіі і знаходзіцца ў г. Хакодате.
У 1865 годзе першы расійскі консул у Японіі вяртаецца ў Пецярбург. Два гады праслужыў І. А. Гашкевіч у азіяцкім Дэпартаменце Міністэрства замежных спраў у чыне калежскага дарадцы (які адпавядаў у табелі аб рангах высокаму IV класу), затым па стане здароўя выйшаў у адстаўку. Купіў невялікую сядзібу "Малі" пад Вільняй (цяпер Астравецкі раён Гарадзенскай вобласці), дзе і правёў апошнія гады жыцця, дзе заняўся працай над кнігай "аб каранях японскай мовы".
У 1871 годзе і. А. Гашкевіч з жонкай былі зацверджаны ў нашчадкавым дваранстве. У 1872 годзе ў іх нарадзіўся сын Іосіф (стаў ганаровым міравым суддзёй Віленскай акругі, аўтар кнігі «Статыстычныя звесткі па сялянскай землеўладкаванні Віленскай губерні»)
Памёр Іосіф Антонавіч Гашкевіч 5 кастрычніка 1875 года. У 1899 годзе ў Вільні быў апублікаваны яго праца «Аб каранях японскай мовы».
Josef Antonovich Goshkevich
Josef Antonovich Goshkevich was born in 1814 (according to other sources - 1815) in the family of the poor priest Anton Ivanovich Goshkevich, who served in one of the parishes near Minsk.
After the seminary ended in 1835, Josef Goshkevich entered the Sacred Academy of Saint Petersburg, which he graduated in 1839 with the degree of candidate of theology for the work «Historical review of the Sacrament of Penance». By the decision of the Holy Synod of 29 August 1839, Iosif Antonovich enlisted in the Russian Spiritual Mission to China (1839-1848).
After returning from China as a rare eastern language connoisseur, I.A. Goshkevich was invited to serve as an official of special assignments in the Asian Department at the Ministry of Foreign Affairs.
In 1852 Goshkevich was attached to the head of the expedition to the Japanese coast by Vice-Admiral E.V. Putyatin dragoman, i.e. interpreter and adviser. In 1852 Putyatin took I.A. Goshkevich as an interpreter to the frigate «Pallada», which was going to Japan. A treaty between Russia and Japan was signed with the participation of I.A. Goshkevich.
I.A. Goshkevich returned to Saint Petersburg in May 1856, where he received the Dark Bronze Medal on the Andreev Ribbon «In memory of the War of 1853-1856». On 16 October 1857 he was awarded the Order of St. Anne of the Second Class with a crown and at the same time 500 rub in silver. He also received the «XV Year of Distinction».
On 21 December 1857 Goshkevich was appointed Russian Imperial Consul in Japan.
From 1858 to 1865 Goshkevich is the consul of the Russian Empire in Japan and is located in Khakodate.
In 1865 the first Russian consul in Japan returned to Saint Petersburg. He served for two years in the Asian Department of the Ministry of Foreign Affairs with the rank of Collegiate Counsellor (corresponding in Tabeli to the High IV grade), then retired for health reasons. He bought a small estate «Mali» near Vilnius (now Ostrovets district of Grodno region), where he spent the last years of his life, where he worked on the book «About the roots of the Japanese language».
In 1871 Goshkevich and his wife were confirmed in the hereditary nobility. In 1872 they had a son Joseph (became an honorary justice of the world of the Vilnius District, author of the book «Statistical Information on the Peasant Land Organization of the Vilnius Governorate»)
Joseph Antonovich Goshkevich died on October 5, 1875. In 1899 his work «On the roots of the Japanese language» was published in Vilnius.